Tak reklamował go zwiastun jednego z jego pierwszych filmów i to chyba najtrafniejszy opis Jacka. Niesamowicie ruchliwy, nawet w późniejszych latach kariery, nie "siedział" przed kamerą bezczynnie. Jego energia wprost powala w szalonych komediach, którym nierzadko to właśnie on dodaje uroku i sensu. Jack w każdej roli jest świeży i niepowtarzalny. Chociaż bazuje na pewnym schemacie, albo po prostu swojej osobowości (szybkość, dużo zaangażowania nie tylko twarzy, ale całego ciała w budowanie postaci, niewinne uśmieszki, czy przerysowane gesty i grymasy) to nie można się nim znudzić, nie ważne ile razy zobaczy się go na ekranie. Tego, że był zabawny nie trzeba komentować :D Jak dla mnie wprost odświeżył komedie. Co prawda Cary Grant nie żegnał się z karierą, gdy Jack debiutował, ale myślę, że przejął po nim pałeczkę głównego "poważnego śmieszka" Hollywood. W Jacku było coś co sprawia, że można płakać ze śmiechu i smutku. (Nie był przecież aktorem tylko komediowym!) Myślę, że dobrze rozumiał życie i dlatego jego kreacje np. w Garsonierze, Dniach wina i róż itp. są tak prawdziwe. W końcu sam mówił, że trudno jest napisać dobrą komedię, trudniej dobry dramat, a najtrudniej komediodramat, ale wtedy to już życie.